AFSer Thailand Webboard
AFS Talk => Everything => Topic started by: Noppamon Swangwiboonpong on March 12, 2010, 04:51:42 PM
-
คืนนั้นฝนตก อากาศหนาวเย็นเหลือเกิน
ขณะที่ฉันกำลังยืนรอรถประจำทางอยู่คนเดียว
รถประจำทางคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดตรงป้ายที่ดิฉันยืนอยู่
หญิงชราคนหนึ่งค่อยๆ ตะเกียกตะกายลงจากรถ
แล้วเดินตรงมาทางที่ดิฉันยืนอยู่อย่างเชื่องช้า ….
“แม่หนู…. รถประจำทางคันต่อไป จะมาถึงเมื่อไหร่จ๊ะ ? …..”
หญิงชราผู้นั้นถามดิฉัน ดิฉันจึงถามแกว่า
“แล้วคุณยายจะไปรถสายไหนล่ะคะ”
พอแกบอกดิฉันก็อุทานเสียงดังลั่น
“อ้าว….. ก็คุณยายเพิ่งลงมาจากรถคันนั้นเมื่อกี้นี่เองนี่คะ”
“เอ้อ …..” หญิงชราตอบตะกุกตะกักอย่างอายๆ
“คือว่า ... บนรถคันเมื่อกี้นี้มีชายหนุ่มพิการคนหนึ่งขึ้นมา
แต่ไม่มีใครลุกให้เขานั่งเลย ยายรู้ว่า
ถ้าคนแก่ๆ อย่างยายลุกให้เขานั่ง เขาคงจะอายแน่ๆ
ยายเลยทำเป็นว่าจะลงเสียที่นี่
พอยายกดกริ่งให้รถจอด
เขาก็เดินมานั่งตรงที่ยายได้โดยไม่ต้องอึดอัดใจ
ส่วนยายก็… เอ้อ……
รถประจำทางมันมีเสมอไม่ใช่หรือจ๊ะ แม่หนู…….”
เรื่องจริง โดย แมรี่ อี. เคลมองส์
แปลโดย วรวิทย์
-
โห... คุณยายน่ารักมากอ่า!
น่ารักมากจริงๆ :]]
-
โหย คุณยาย
ซาบซึ้งจิงๆ
-
คุณยายสุดยอดดดด
-
โหหห คุณยายย
น่ารักมากเลยอ่าา
รักคุณยาย ซึ้งๆ
-
อืมมม แต่ก็นะ บางทีเดี๋ยวนี้เห็นเด็ก คนแก่ คนพิการหรือคนท้องขึ้นมาแล้วก็ไม่ค่อยเห็นใครลุกให้นั่ง
เอาเท่าที่เราเห็นนะ ส่วนใหญ่จะเห็นแต่เด็กนักเรียนกับผู้ชายอ่ะที่ลุกให้นั่ง
แต่คนที่ลุกให้นั่งก็ยังมีอยู่นะ =) วันก่อนๆก็ยังเห็น เห็นแล้วก็ปลื้ม หุหุ
-
ใจมนุษย์เปลี่ยนไปตามกาลเวลา จริงๆ
-
คุนยายน่ารักอ้ะ o.o
ถ้าลงมาแล้วรถหมดแล้วยายจะทำไงเนี่ย ?
-
ถ้าประเทศเรามีคนอย่างงี้มากขึ้นหน่อยคงดีพิลึก
-
รักคุณยาย *0*
-
สุดยอดดดด คนอื่นทำไมไม่มีน้ำจายยยยยย!!!