USA#49 ค้าบบบ เป็นไงกันบ้าง ??

[nneen]

my weight is the same but i look bigger
Gosh!!!!!!!!

I want to eat Dippin Dots

Do you guys know it?

[nneen]

i have a problem in AP-Chem and math class. I can't globalize with other. My English is really bad. In math and sci, they use a technical term so i can only understand what they say but i can say nothing.

In AP-chem the teacher change the seat every unit. so today i have a change. My buddy is a guy and he looks nerd, but cute lol.
I'm not sure if i showed some stupid things, and i don't know if i annoy him. He looks mean. I can't stop comparing him with my buddy before him. They are different. My latest is very nice to me.

I am very stress-out.

[R♥se AFS-YES # 49]

อืม อย่าคาดหวังมากเว้ยไอเมฆ บางคนไปโรงเรียนแล้วเบื่อนจนเอียนเลยก็มี แบบกู กูไม่เอ็นจอยกับโรงเรียนเลย แต่่กูก็พยายามทำใจ พยายามหาเพื่อน ตอนนี้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังมีแบบเซ็งๆ ท้อๆอยู่ สู้ๆเขาเว้ย ไปโรงเรียนมันจะกลายเป็นเรื่องที่สนุก

yeahhh totally agreeee!! School is NOT FUN!

[พิมพ์ ♥]

my weight is the same but i look bigger
Gosh!!!!!!!!

I want to eat Dippin Dots

Do you guys know it?

u'r not the only one having that problem T.,T

[PARN]

       ทุกคนดูมีความสุขดีครับ ของผมตอนนี้ก็โอเคแล้ว แต่ละคนก็ดูเหมือนวิธีการที่ใช้จะแตกต่างกันไปนะครับก็ดี คืออยากจะบอกทุกคนว่า อะไรก็ตามที่มันเกิดขึ้น สิ่งที่ตัดสินมัน คือความรู้สึกกับความคิดของเราเองนะครับ อยากจะบอกทุกคนว่าให้อยู่กับตัวเองให้ได้ ถ้าอยู่กับตัวเองได้ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัว อย่าคิดว่าการที่เราอยู่คนเดียวแล้วจะเหงา อย่าคิดว่าสสารต่างๆที่อยู่รอบตัว(วัตถุ) ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ทำให้เรารู้สึกดี ถึงเราอยู่คนเดียวเราก็มีความสุขได้ครับ มันขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลง และมุมมองของความคิดต่อสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ที่พูดมาก็ไม่ใช่อะไร แค่อยากให้กำลังใจ ให้คนที่อยู่ที่นี่ได้คิดเท่านั้นเอง สำหรับคนที่โฮมซิิกก็เหมือนที่พี่วินพูดครับ ปีีเดียว เดี๋ยวเราก็กลับไปไม่ต้องกลัวว่าอะไรมันจะเปลี่ยนไป เพื่อนก็ยังรอเรา อากาศก็ร้อนเหมือนเดิม สำหรับคนที่อยู่กรุงเทพ รถก็ติดเหมือนเดิม ที่เที่ยวก็เดิมๆครับ เพราะฉะนั้นเบื่อมันไว้เถอะ เบื่อเมืองไทยไปพักนึง แล้วเปิดใจให้อเมริกาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา เปิดใจยอมรับวัฒนธรรม ความเป็นอยู่ ผู้คนที่นี่ครับ เมื่อไรที่รู้สึกว่า บ้านที่อยู่กันมันคือบ้านจริงๆ มันคือบ้านของเราจริงๆ เราก็จะมีความสุขกับมันเองครับ
       ส่วนคนที่มีแฟนอยู่ที่ไทย พูดได้คำเดียวว่า ถ้าการที่มาอยู่ต้องมานั่งทนคุยเอ็มคุยสไกพกันทุกวัน กลับบ้านรีบมาเปิดคอมเพื่อจะคุยกัน วันๆไม่ได้ออกไปไหน เพราะต้องมานั่งบำรุงความรักกันทุกวี่ทุกวัน ไม่ได้ใช้ชีวิตที่นี่ให้คุ้มค่า ไม่ได้ทำอะไรที่อยากจะทำ ถ้ามัวแต่มานั่งคุยกันทุกวัน ถามหน่อยครับว่า มาเพื่ออะไร ? ทำไมไม่นั่งอยู่บ้าน(ไทย)แล้วคุยโทรศัพท์กันล่ะครับ จะเอาเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตหนึ่งปี มาทิ้งกับคนรักหรอครับ ?แล้วอีกอย่างนึงคือเวลาทะเลาะกัน ง้อไม่หาย งอนไม่เลิก แล้วเราเก็บไปคิด มานั่งให้ตัวเองทรมาน เพราะทะเลาะกับแฟนที่อยู่เมืองไทย กินไม่ได้นอนไม่หลับ มันค้างคาใจ อยากจะเคลียร์แต่ไม่เคลียร์ มีใครเป็นมั้ยครับ ? ช่วงแรกๆมาที่นี่ผมทะเลาะกับแฟน ไม่มีความสุขเลยครัับ มานั่งทรมาน เลยตัดสินใจ เลิก ดีกว่าครับ เพราะผมคิดแบบนี้ มันดูเหมือนเห็นแก่ตัวนะครับ แต่ผมคิดได้ว่าเวลวที่นี่มันน้อยจริงๆ อยากจะทำอะไรให้คุ้มค่า อยากจะไปในที่ๆไม่เคยไป อยากจะเห็นอะไรใหม่ๆ ที่ชีวิตนี้คุณก็ไม่มีทางเห็น อยากจะความรู้สึกเหล่านั้น ภาพเหตุการณ์ดีๆเหล่านั้น มันตรึงอยู่ในสมอง มันไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดครับ (เว่อร์สาด) แต่มันก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นจริงๆ เพราะฉะนั้นถ้าคิดแบผม ก็เลิกไปเถอะครับ แต่ถ้ารักกันมากจริงๆ ก็รู้จักแบ่งเวลาให้ถูกด้วยนะครับ ไม่ใช่ติดกันเป็นปาท่องโก๋นะครับ ให้โอกาสชีวืตได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำบ้าง อย่าติดอยู่กับอะไรเดิมๆ แล้วชีวิตนี้จะน่าอยู่ขึ้นเยอะครับ อย่าให้คนรักหรือแฟนมาถ่วงเรานะครับ....
        เรื่องหาเพืื่อนเรื่องโรงเรียนของผม ตอนนี้อยากจะบอกว่าไม่มีปัญหาอะไร ทุกอย่างเริ่มลงตัว ทัศนคติของเราต่อโรงเรียนก็เริ่มเปลี่ยนไป ในทางที่ดีขึ้น เริ่มคุ้นเคยเริ่มรู้สึกถึงความเป็นอยู่ เริ่มเข้าใจวัฒนธรรมที่หลากหลาย เริ่มมีเพื่อน เริ่มมีกิจกรรม ตอนแรกผมก็เป็นครับ โรงเรียน.... เหี้ยกูไม่อยากไป ไรทำนองนั้น แต่วิธีแก้คือเราต้องเปลี่ยนแปลงมุมมองของเราต่อมันครับ อย่างที่บอกว่าทุกอย่างมันมาจากความคิดของเราทั้งนั้น แค่เปลี่ยนความคิดเปลี่ยนมุมมองเล็กน้อย สิ่งที่แย่ๆ อาจจะกลายเป็นสิ่งที่สนุกที่สุดเลยก็ได้ครับ เรื่องนั่งกลางวันก็เปลี่ยนๆบ้างครับ วันไหนอยากนั่งคนเดียวก็นั่งไป วันไหนอยากนั่งกับเพื่อนก็นั่งไป ของผมทำแบบนั้นครับ แล้วมันก็ดี ทำตามที่เรารู้สึก อย่างของผมวันที่อากาศดีๆ ผมก็จะไปนั่งข้างนอกตอนพักกลางวัน ก็มีคนมาคุยด้วยตลอด นั่งกับเพื่อนถ้ารุ้สึกว่ามันคุดคู้ มันไม่ชวนเราคุย มันเห็นเราเป็นหัวตอก็ปล่อยไปเถอะครับ ถ้าวันไหนเราอารมณ์ดีก็ชวนมันคุยไป 5555555 ของผมเป็นแบบนี้ตลอดจริงๆ ส่วนคนที่อยากหาเพื่อนได้เยอะๆนะครับ การจอยทีมกีฬาหรือคลับต่างๆ ยังเป็นสิ่งที่ถูกแนะนำเรื่อยมา แล้วมันก็จริงครับ มันได้ผล 100% โดยเฉพาะกีฬาการที่เราได้ทำกิจกรรมร่วมกับผู้คนนั้น มันเป็นการปลดปล่อยความเครียด และสร้างมิตรภาพ ความสามัคคีได้เป็นอย่างดี แล้วเมื่อไรที่คุณสนุกกับโรงเรียน คุณก็จะไม่เบื่อ ไม่เกลียดมันอีกต่อไป มองมันเป็นสิ่งที่ท้าทายสิครับ อย่ามองมันเป็นนรก
       อีกเรื่องนึงที่อยากจะบอกว่า ทุกคนอาจจะเป็นกัน คือเรื่อง มูดสวิงครับ เคยไหมครับ วันๆนึงมีเป็นพันอารมณ์ เช้าเศร้าไปโรงเรียน กลางวันเหงาไม่มีเพื่อน เย็นดีใจได้กลับบ้าน กลางคืนกังวลอีกเรื่องโรงเรียน บางทีก็อยากจะร้องไห้ได้ทุกเวลา นั่งคิดถึงอะไรๆแล้วก็เศร้าไปหมด แต่พอได้ออกไปแค่นั้นแหละ ยิ้มแป้น เคยไหมครับ ? ของผมเดือนแรกไม่มีเลยครับ สนุกสนานอย่างเดียว พอเข้าเดือนทีสองเท่านั้นแหละครับ สองอาทิตย์แรกของเดือนที่สองนี่เป็นทุกวัน สวิงมาก ปั่นป่วนมาก ไม่ไหวแล้ว อยากกลับ ผมคิดแบบนี้จริงๆ ผมคิดว่าผมเป็นโฮมซิกที่แย่ขนาดหนัก แต่ยังไงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วครับ รู้สึกดี รู้สึกนิ่งขึ้นมากจริงๆ สำหรับใครที่ยังเป็นไอมูดสวิงนี่อยู่ก็อดทนนะครับ ผ่านมันไปให้ได้อยุ่กับตัวเองให้ได้ เชื่อว่าจุดนี้ต้องมีบ้างทุกคน ไม่มากก็น้อย อยู่ที่ใครจะมีวิธีจัดการกับมันอย่างไร ผมแค่มีอีกวิธีหนึ่งที่มานำเสนอให้ทุกๆคน

เป็นกำลังใจให้นะครับ ชีวิตนี้ไม่ได้มีแค่วันนี้ วันพรุ่งนี้ หรือเมื่อวาน ชีวิตยังมีอะไรอีกมากมายให้เราค้นหา อย่ากลัวไปเสียก่อนนะครับ
         
       

[PARN]

ส่วนน้องรุ่น 50 ก็อย่าเพิ่งไปกังวลเสียก่อนว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้พร้อมเท่านั้นเอง มีอะไรก็มาคุยกับผมได้นะครับ

[BUNGKEE USA#49]

เฮลโล. หายตัวไปจากบอร์ดเลยตัวเรา ฮ่าๆๆๆๆๆ บุ้งกี๋ ไปดีซี น้ะจ้ะะะ :):):)

ชีวิตตอนนี้มีความสุขดีมากๆๆๆๆๆๆๆ ทุกอย่างคือลงตัวหมดจิงๆ :D
เราเป็นคนนึงที่ไม่เคยออกนอกประเทศไทยมาก่อน อารมแบบรักประเทศจัด ฮ่าๆๆๆ หากจากครอบครัวมากสุดคืออาทิดนึงไปเข้าค่าย ก่อนเดินทาง แบบมั่นใจมากว่าต้องดราม่าที่สนามบินแน่ๆๆๆ ปรากฏว่าพอถึงสนามบิน ไม่ร้องไห้ซักแอะ แยกกับครอบครัวเร็วมาก...แปลกใจตัวเองเหมือนกัน แต่นั่นมันเป็นเพราะมีเพื่อนร่วมเดินทางไปด้วยกันเลยไม่รู้สึกกลัว พอมาถึงที่นี่วันแรกวันถัดไปก็ต้องไปเข้าค่ายนักเรียนใหม่ของโรงเรียนเลย พอถึงค่ายเจอเพืื่อนที่เค้าแรงๆก็รู้สึกกลัว แล้วก็เริ่มดราม่า โฮมซิก พร้อมจะร้องไห้ทุกเวลา มองท้องฟ้า คิดถึงบ้าน เพ้อมาก แต่ก็ไม่กล้าร้องก้แค่น้ำตาคลอๆ เพื่อนก็แบบมาถามว่าโอเครึป่าว พอวันสุดท้ายของค่ายเค้าให้เขียนจดหมายขอบคุนใครซักคน ก็เขียนถึงที่บ้าน เท่านั้นล่ะ จรดปากกาปุ๊ปบ่อน้ำตาแตก หยุดไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆๆ แต่ค่ายนี่ดีมากเลย ทำให้เราได้รู้จักเพื่อนเย้อะแยะเลย เข้ากันง่ายขึ้น เรื่องโรงเรียน โรงเรียนเราเป็น art school มีทั้งพวกร้องเพลง เต้น แสดง วาดรูป ฯลฯ แรงๆ ก้มี แต่เพื่อนดีๆก้มี ตอนแรกก้กลัวพวกแรงๆ แต่ก้คิดๆเอา ว่าฟีลแบบ ไม่แคร์ แรงนักใช่มั้ย มั่นใจนักใช่มั้ย ถ้ามาอยู่ไทยก้สก๊อยดีๆอ่ะ ก้เลยเฉยๆ ทำตัวมั่นใจ อย่าไปกลัวมัน แต่ไม่ได้มีใครมาหาเรื่องหรอกนะ :) โรงเรียนดีมากกกกกกกก สนุกมากๆ ถึงจะเป็นอาร์ตสคูลแต่วิชาการไม่ได้ด้อยนะ แบบเรียนปกติ แต่แค่เพิ่มช่วง art มาเท่านั้น โรงเรียนเลยเลิกเย็น เลิกห้าโมงแหน่ะ...ตอนเช้าวิชาการตอนบ่ายเรียนตาม art ตัวเอง เราอยู่ visual art ก้พวกวาดรูป เพ้นติ้ง...สนุกดี :D:D เรื่องโฮส เป็นซิงเกิ้ลมัม ญ ล้วนทั้งบ้าน เข้ากันได้ดี :) ก็พยายามทำตัวดีๆ เรื่องเรียนไม่ใช่มาแล้วจะไม่สนใจเกรด มันเป็นสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ ทำดี โฮสเค้าก้จะได้ภูมิใจ พ่อแม่ก็จะได้ภูมิใจ. ส่วนโฮสซิส ไม่มีไรมาก อายุสิบสี่ ฟีลแบบวัยรุ่นเมกา แต่เค้าดีมากๆ บางทีเวลาไปบ้านแด๊ด ต้องนอนกะน้อง เค้าคุยโทรศัพจนนอนไม่ได้ แต่เราไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่ตอนนี้คือเค้าวางโทรศัพเพื่อเรา หูย รักมากไม่ไหวแล้ว :) ตอนเจอเลซองก้คุยเรื่องนี้เหมือนกัน เค้าก้บอกมาอย่างนึงทำให้เราคิดได้ คือน้องเค้าก้ไม่เคยมีพี่เหมือนกัน เค้าก้ต้องการเวลาปรับตัวเหมือนกับเรา เราต้องเข้าใจเค้าด้วย... ทุกวันนี้ก้พยายามคิดแบบนี้
ทุกอย่างดีมากๆตอนนี้ บางทีเหนื่อยก็คิดถึงบ้านบ้าง ก็สไกปกับแม่บ้าง มันก็ได้กำลังใจ แต่ไม่ใช่คุยทุกวัน มันทำให้เราไม่มีเวลากับที่นี่จิงๆ คุยบ้างให้หายคิดถึง...
อยากบอกน้องๆ ว่าอยุสนามบินใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนให้คุ้มนะ เสียดายจังตอนที่โฮมซิกหนักๆ แบบว่าตัวเอง น่าจะอยู่กับครอบครัวนานๆที่สนามบินนานๆ ร้องไห้ก้ได้อย่างน้อยก้ได้กอดพ่อกับแม่ พอมาที่นี่ กว่าจะได้กอดก้อีกตั้งปี... น้องหมาที่บ้าน ไม่ได้ลามันเลย นี่แหล่ะที่แย่ มันคงคิดถึงเราน่าดู คุยสไกปก้ไม่ได้ อย่าลืมนะน้องๆ บอกมันด้วย. ฮ่าๆ สำหรับเพื่อนสี่เก้า สู้ๆนะทุกคน!

อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก้ทำให้เราได้เห็นถึง 'ความแตกต่าง' เมื่อวันเวลาที่ฝนจางฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่ 'เฝ้ารอ'
อีกท่อนๆ เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่นกับวันที่อะไรมัน 'เปลี่ยนไป'
โดนไม่ไหวแล้วเพลงนี้ ฟังเป็นสิบๆรอบ ทำติดบอร์ดที่ห้องกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ

เออลืม อยู่ไทยเป็นคนที่ไม่ฟังเพลงฝรั่งเลย ไม่รู้ทำไม มาอยู่นี่ ยิ่งเป็นอาร์ตสคูล ร้องรำทำเพลงตลอดเวลา ง่อยเลยค่ะพี่น้อง อยู่ไทยฟังอินดี้ ชิวๆ ฮิปฮอปเป็นสิ่งที่ไม่คิดจะฟัง ที่บ้านดันชอบ ที่โรงเรียนก้ฮิต จะบ้า พยายามอยู่ตอนนี้ ฮ่าๆ อีกอย่างที่ดีซี ที่โรงเรียนแม่งฟังเพื่อนพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง สแลงก็เย้อะ บางคนก็พูดไม่ชัด TT อารมแบบอย่างกะมาประเทศภาษาที่สาม กลับไปคงได้ภาษาอีกภาษา ภาษาดีซี!!!!!

[Mike]

I might stop by DC this January during my NY trip na... I will keep you guys posted.

[CHiNo CHI#49]

feel like have been locked up in da house !!! damn i want 2 traveling more

เป็นชิลี แต่อยากแสดงความเห็น 

[TOP AFS#49 NYC]

Hi there! I'm Top USA49 Warsaw, New York.

Im here doing pretty good and getting better everyday. My daily life here is pretty interesting. My host family is very awesome. They are very great person and take care me well. Im so glad and so lucky that i am staying with them :) Thanks AFS.

School here is awesome! My school is pretty small. I think there are only around 500 students in my school. They are awesome and i think i have many good friends now. After the school started i decied to join the cross country team from my host sister's friend invitation. It is pretty fun but also a tough sport too. i think I can say that it is 60% mentally 40%strength. I am a the worst runner in the team (approx. 27min for 5K run) but my teamate and coach never let me down. The always motivate me and give me advices. :)

For now which is 2 months since i have been here. My current situation is very good. I have never run into any problem yet but im pretty sure that the my road is not always smooth and it is going to be rough someday ( hope that u guys understand me). I got a little homesick but it aint too bad. I cried. But because my dog died :( he was a good dog and he was in a guiding eyes for the blind too. but he had to get out because physical problem. I miss him

Too all AFSTHAILAND

RAK TOOK TOOK KON NA KRUB ,

ME VERA 1 YEAR TONG CHAI MAN HAI KUM :)

SU SU JA



 

[nneen]

I wanna eat SomTam, NamTok, KawNeaw, Nampla.
I eat bead and fried everyday, T^T fat

[manuela (:]

ชีวิตที่นี่ก้ไม่ได้แย่มาก ยกเว้นโฮส แต่จะย้ายละ T T'

[The Tip USA#49 Wisconsin:)]

เฮ้ยเกิดไรขึ้นอะเอลล่า สู้ๆเว้ยย!!

[An Ant ณ USA#49]

 ชื่อแอ๊น อยุ Rhinelander ,Wisconsin เมืองค่อนข้างเล็ก แต่โรงเรียนเด็กเยอะ - -* ประมาณสองพันกว่าคน
มีเด็กแลกเปลี่ยนปีนี้ 3 คน (เรา สาวโบลิเวีย กับหนุ่มเม็กซิกัน)  มาแรกๆดีมากกกกกก  คิดว่าเออ  เราปรับตัวได้เร็วว่ัะ  แต่พอหลังๆเข้าเดือนที้สอง  มัมหงุดหงิดง่ายขึ้น  = =' โฮสทำงานกันเยอะ  ก็รู้ว่าเค้าเหนื่อย แจ่ เออ เฮ่ย  รู้สึกแย่ว่ะ  ยิ่งโฮสบรากับซิสไปมหาลัยหมด  เหลือเราเป็นเด็กที่บ้านคนเดียว  เลยแบบ  ไม่อยากกลับบ้่านพอเรียนเสร็จ
55  เลิกเรียนบ่าย สาม  แต่ต้องไปนั้งรอมัมที่ทำงานจนถึง 5.30 หรือบางทีก็ 6โมง  แล้วต้องไปรอแด๊ดอีกถึงทุ่มนึง
กว่าจะุึบ้านแต่ละวัน  เหนื่อยมากกก  เพิ่งพูดกับมัมเรื่องนี้ ว่าเออ ถ้าขอกลับบ้านก่อนได้มั้ย  มันมีรถบัสผ่านบ้านอะ
มัมก็บอกว่า  เธอเปลี่ยนไปนะ  เธอเคยสนุกแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วใช่มั้ย  เราก็ เฮ่ย  ไม่ใช่ เพียงแต่บางวันมันเหนื่อยอะ  กว่าจะได้นอนแต่ละคืนก็เที่ยงคืน เฮ้อออออออออออ
  แต่เรื่องที่ รร ดีมากกกกกก เพื่อนเยอะดี ส่วนใหย่นึกว่าเราอายุสิบสี่ อิอิ ภูมิใจจจจจจ อยุ่นี่น้ำหนักลดเฮ่ยยย  5 5 5 5 5 5 5 5

[Ruk USA 49#]

เเหม เเอ้น
ของเค้า อยุ่บ้านคนเดว
ไม่มีพี่น้อง
อยุ่บ้านกับมัม 2 คน
เสา อาทิด มัมไม่อยุ่บ้าน ทำงาน ทุกวัน
ห้า ห้า ห้า ห้า